Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...

Λευτέρης

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

περί διαιτησίας

Να εξηγηθώ εξ αρχής, για να γίνει άπαξ δια παντός ξεκάθαρο:
Δεν είμαι Πανιώνιος γιατί λαχταράω πρωταθλήματα και τίτλους, ούτε έχω την απαίτηση η ομάδα μου να κερδίζει κάθε αγώνα. Εαν ήμουνα τέτοιος, θα ήμουνα οπαδός του Γαύρου ή του Βάζελου. Ούτε έχω κόμπλεξ να νομίζω ότι είμαστε αδικημένοι πρωταθλητές, γιατί θα ήμουνα Χανούμης.

Είμαι Πανιώνιος, γιατί ο Πανιώνιος είναι η ομάδα του "χωριού" μου, είμαι Νεοσμυρνιώτης από παιδί, τώρα μένω στο Π. Φάληρο αλλά το πατρικό μου εξακολουθεί να είναι στην Νέα Σμύρνη. Υπήρξα αθλητής στίβου του Πανιωνίου, και είμαι συναισθηματικά δεμένος με τον σύλογο, γιατί κι εγώ ανήκω σε αυτούς που προέρχονται από χαμένες πατρίδες.

Ακόμα και όταν ήμασταν στην β Εθνική, Πανιώνιος ήμουνα, και το δήλωνα περήφανος. Μόνο την εποχή του Μπέου ντρεπόμουνα να το πω, αλλά ευτυχώς αυτή η εποχή ανήκει στο παρελθόν.

Η μοίρα κάθε μικρής ή μικρομεσαίας ομάδας (σε όγκο φιλάθλων) είναι να αδικείται από την διαιτησία. Κάθε σφύριγμα εναντίον της ας πούμε μεγάλης ομάδας, είναι δύσκολο, ενώ εύκολα το λάθος γίνεται εις βάρος της μικρότερης χωρίς συνέπειες.

Η πελατεία-φίλαθλοι της μεγάλης ομάδας είναι πολυπληθέστερη-οι, και οι διαμαρτυρίες τους πιέζουν περισσότερο τους διαιτητές, ενώ όταν το ισχυρότερο μαγαζί σε φήμη και πελατεία νικήσει έναν αγώνα με την βοήθεια του διαιτητή, δεν ενοχλείται κανένας, γιατί θεωρούν ότι "φυσιολογικά" έτσι κι αλλιώς θα νικούσαν!!! Φίλοι-οπαδοί άλλων ομάδων, ξυπνήστε: Οι αγώνες νικιούνται στα γήπεδα, όχι στα χαρτιά βάσει της οικονομικής αξίας των παιχτών. Για να νικήσετε, πρέπει να βάλετε περισσότερα γκολ από όσα θα δεχτείτε, όχι να σας σπρώχνει ο διαιτητής, γιατί έτσι κι αλλιώς ήσασταν καλύτεροι.

Ο διαιτητής κύριος Σταυρίδης τόλμησε να ακυρώσει (ορθώς τελικά) το γκολ της ΑΕΚ, αλλά δεν βρήκε το σθένος να καταλογίσει το πεντακάθαρο πέναλτυ υπερ του Πανιωνίου, που θα έληγε το ματς ουσιαστικά εφ όσον γινόταν το 3-1 υπερ του Ιστορικού, καθώς και σταμάτησε το τετ α τετ του Μανιάτη (αν δεν κάνω λάθος) με ανύπαρκτο οφ σάιτ, γιατί... εαν μια στο εκατομμύριο ήταν λάθος εις βάρος της ΑΕΚ, θα τον κρεμάγανε τον άνθρωπο!!! Εδώ τον ξεφωνίζουν για το επιθετικό φάουλ που ορθώς καταλόγισε!!!

Ενώ το να αδικήσει σε 1-2 φάσεις τον Πανιώνιο, δεν θα επέσυρε ούτε την τιμωρία του, ούτε θα άκουγε ποτέ κανένας το παραμικρό εις βάρος του διαιτητή.

Οι διαιτητές, άνθρωποι είναι, λάθη θα κάνουν, αλλά... εκτός από τις τυχόν παράγκες που υπάρχουν σε κάθε δραστηριότητα της κοινωνίας μας, άρα και στην διαιτησία, η τακτική να πιέζουν τους διαιτητές όταν πιθανόν αδικήσουν σε μισή φάση κάποια από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες, ενώ το να σφυρίζουν υπερ της μεγάλης ομάδας κάθε τι δεν ενοχλεί κανέναν, δημιουργούν με μαθηματική ακρίβεια ευνουχισμένους διαιτητές, ανίκανους να σταθούν στο ύψος τους και να παίξουν φίφτυ φίφτυ κάποιον αγώνα.

Ο επίσημος Πανιώνιος, καλώς κάνει και δεν σχολιάζει τα περί διαιτησίας, αλλά αυτό θα είχε αποτέλεσμα μόνο εαν υπήρχαν μιμητές, ιδίως από τις μεγάλες ομάδες. Με δεδομένη την τακτική των άλλων, ο Πανιώνιος θα συνεχίσει να σφαγιάζεται, και το σύστημα δεν θα ενοχλείται ούτε καν από τις φωνές μας.
Άλλωστε, οι μεγάλες ομάδες, έχουν εκπροσώπους τους στα τηλεδικαστήρια της Νεας Επιλεκτικής Τηλεόρασης, με αποτέλεσμα να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με την επιλεκτική τους ενημέρωση. Κι εμείς, ούτε κιχ.

Εις το επανακούειν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: