Εχθές, στο γήπεδο υπήρχε αρκετή γκρίνια... ένας έβγαζε λογίδριο εναντίον του Τσακίρη, ότι δεν είναι αυτοκράτορας και δεν μπρορεί να συμπεριφέρεται έτσι, κάποιοι γκρίνιαζαν για κάποιους παίχτες, κάποιος έβριζε τον Χούτο, κάποιος άλλος έβριζε τον Εστογιάνωφ για μια αποτυχημένη τρίπλα, κλπ
Ο Χούτος ήταν αυτός που πέρισυ ήταν ο ήρωας, ο αγαπημένος της εξέδρας, φέτος είναι ντεφορμέ, λίγο η ατυχία, λίγο οι τραυματισμοί, το παιδί είναι μακριά από τις περσινές του εμφανίσεις. Τι πρέπει να κάνουμε? Να του πάρουμε το κεφάλι?
Εγώ θεωρώ ότι δεν έπρεπε να φύγει ο Φερνάντεζ, αλλά τι να κάνουμε, έγινε!!!
Αυτό όμως που θέλω να πω, είναι ότι είμαστε Πανιώνιοι γιατί αγαπάμε την ομάδα, γιατί αγαπάμε μια μικρή ομάδα, με μεγάλη ιστορία. Όλοι θέλουμε το καλύτερο για την ομάδα μας, αλλά... η ομάδα μας χρειάζεται δίπλα της όταν έχει προβλήματα, όχι μόνο όταν όλα πάνε καλά!!!
Ο Τσακίρης προσπαθεί για το καλύτερο, πιθανόν να έχει κάνει λάθη, αλλά... είναι βέβαιο ότι την αγαπάει την ομάδα, και θα κάνει ότι μπορεί καλύτερο. Υπομονή!!!
Κι όταν θα ξεπεράσουμε την κρίση, δεν είναι η πρώτη άλλωστε που έχουμε ζήσει, εμείς πάλι θα είμαστε εκεί, και θα χαιρόμαστε την ομάδα της καρδιάς μας.
Μακριά από εμάς συμπεριφορές και νοοτροπίες Γαύρων, Βάζελων και Παοκτζήδων. Εαν είναι να σκεφτόμαστε και να φερόμαστε σαν αυτούς, καλύτερα να μην είμαστε Πανιώνιοι!!!
Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου