υποδομές πόλο

3 χρόνια τώρα παρακολουθώ από κοντά όλα όσα συμβαίνουν στις υποδομές του πόλο της ομάδας μας.

Έχω δει κι έχω ακούσει πολλά, έχω σχηματίσει την δικιά μου γνώμη, με αποτέλεσμα να έχει φτάσει η στιγμή να πω την άποψη μου. Μην ξεχνάμε πως οι απόψεις είναι σαν τις κλανιές, ο καθένας αμολάει την δικιά του, κι όποιον πάρει ο χάρος.

Αυτό που κατ αρχάς λείπει από τον Πανιώνιο εδώ και πολύ καιρό, είναι ένας σχεδιασμός και ένας προσδιορισμός στόχων ώστε να δουλέψουμε πάνω σε ένα πλάνο. Κάποιος αναλαμβάνει κάθε τόσο υπεύθυνος του τμήματος (άλλοτε επίσημα κι άλλοτε ανεπίσημα), και οι εκάστοτε υπεύθυνοι αλλάζουν σαν τα πουκάμισα. Ο κάθε ένας από αυτούς τους εκάστοτε υπευθύνους, έχει τις δικές του σκέψεις και προτεραιότητες, και βάσει αυτών κάνει τις επιλογές του, άλλοτε σωστές άλλοτε λάθος, το βέβαιο είναι πως δεν ακολουθούν κάποιο σχέδιο. Ο επίσημος αρχηγός του τμήματος, δεν έχει καμία σχέση με το άθλημα.

Προπονητές έρχονται και φεύγουν, ο καθένας έχει την δικιά του αντίληψη και λειτουργεί βάσει των δικών του προτεραιοτήτων, χωρίς να έχει ο Πανιώνιος κάποιον λόγο στο τι κάνει ο καθένας εξ αυτών. Άλλοι φεύγουν γιατί είναι απλώς απλήρωτοι, άλλοι γιατί κάποιοι τους πολεμάνε για να βάλουν τους δικούς τους.

Κατά καιρούς υπάρχουν κονκλάβια που δρουν και αποφασίζουν ποιό παιδί θα παίξει, ποιό δεν θα παίξει, χωρίς να έχει σημασία η προσπάθεια και η αγωνιστική ικανότητα του παιδιού, αλλά το σημαντικό είναι εάν είναι στους από μέσα ή στους απέξω. Βαρέθηκα να ακούω κάποιους να τα βρίσκουν όλα καλά, και κάποιους να τα βλέπουν όλα μαύρα, ενώ όταν αλλάζουν οι συσχετισμοί, κάποιοι που μόνο εκθείαζαν ξαφνικά μετατρέπονται σε κατακριτές των πάντων, ενώ οι άλλοι εκθειάζουν την νέα κατάσταση.

Οι ομάδες που πρωταγωνιστούν στις μικρές κατηγορίες (Βουλιαγμένη, Π Φάληρο, κλπ) δουλεύουν τις ομάδες αυτές 3 και 4 χρόνια, πολλά παιδιά προέρχονται από τα κολυμβητικά τμήματα και τελικά οι ομάδες αυτές έχουν και την ανάλογη πορεία στις μεγαλύτερες κατηγορίες των υποδομών, αφού μαζεύουν από τις άλλες ομάδες ότι καλό ξεχωρίσει. Εμείς κάθε χρόνο χτίζουμε τις νέες μικρές ομάδες με ότι παιδί τύχει να προσέλθει από μόνο του, και μια ομάδα με εμπειρία 1 έτους, το πολύ 2 κάποια παιδιά, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ομάδες με πολύ μεγαλύτερη πείρα και πιο σοβαρή επιλογή και δουλειά. Προχωρώντας ηλικιακά, χάνοντας τους καλύτερους παίκτες που φεύγουν για άλλες ομάδες, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα πιο πολύ.

Όλα αυτά, καθώς και άλλα που δεν αναφέρω προς το παρόν για να μην το κουράσω, έχουν μια βασική αιτία: Την έλλειψη σχεδιασμού και προγραμματισμού, την έλλειψη ενός συγκεκριμένου πλάνου στο οποίο να εργάζεται το τμήμα ανεξάρτητα από το ποιός τρέχει το τμήμα, ποιοί είναι οι προπονητές, κλπ. 

Δεν μπορεί το τμήμα να είναι υπόθεση one man show, του εκάστοτε one man. Ελπίζω κάποτε να γίνει μια σοβαρή κουβέντα (εκεί στοχεύει η παρούσα δημοσίευση των απόψεων μου) και να γίνει ένας πραγματικός σχεδιασμός για το τμήμα του πόλο του Πανιωνίου. Μπορεί και σε άλλα τμήματα υποδομών να υπάρχουν ανάλογα προβλήματα, δεν τα γνωρίζω όμως για να αναφερθώ σε αυτά.