Κρίση

Τον χειμώνα που πέρασε, όσοι ασχολούμαστε με το πόλο ζήσαμε στο πετσί μας τις παλινωδίες της διοίκησης και υποστήκαμε τις αψυχολόγητες αποφάσεις της, τα είπα ξείπα, την απουσία της, κλπ. 

Τα αποτελέσματα φάνηκαν ήδη και δυστυχώς θα φανούν ακόμα χειρότερα στο μέλλον, ο Πανιώνιος είχε φτάσει στο σημείο να είναι στην τελική τετράδα όλων των κατηγοριών των υποδομών στο πόλο, ο Πανιώνιος πρωταγωνιστούσε στην Α1 ανδρών, είχε και την γυναικεία ομάδα στην Α1 γυναικών, και γενικά ήταν ένας σύλλογος με παρόν και μέλλον. Κατά καιρούς έγραψα τις απόψεις μου, και δεν θα το κάνω ξανά τώρα κατόπιν εορτής, γκρίνιαζα όταν μπορούσαν να σωθούν κάποια πράγματα, τώρα πια είναι ήδη αργά...

Τότε που φώναζα για όλα αυτά, λίγοι έδιναν σημασία. Τώρα ζούμε την διάλυση των υποδομών του ποδοσφαίρου, την απομάκρυνση ανθρώπων που πρόσφεραν (κατά γενική ομολογία), την αντικατάσταση τους με ανθρώπους που δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη, τώρα κάποιοι βλέπουν πως η διοίκηση ενεργεί σαν ελέω Θεού βασιλεία που κάνει του κεφαλιού της, ενώ αυτό συνέβαινε από καιρό και δεν το έβλεπε κανένας.

Η διοίκηση της ομάδας εκλέχτηκε λιγότερο από ένα χρόνο πριν, με βασικό σύνθημα πως δεν μπορεί να διοικείται ο Ερασιτέχνης και η ΠΑΕ από τα ίδια πρόσωπα. Έλεγαν πως ο Ερασιτέχνης έπρεπε να ελέγχει την διοίκηση της ΠΑΕ και πως δεν μπορεί ο ελεγκτής και ο ελεγχόμενος να είναι το ίδιο πρόσωπο.
Είχαν πει επίσης πως τους ενδιέφερε ο Ερασιτέχνης και όχι η ΠΑΕ, πως δεν είχαν βλέψεις και γνώσεις να διοικήσουν την ΠΑΕ, πως θα ενώσουν όλους τους Πανιώνιους, πως θα ζητήσουν την συνδρομή όλων.

Αντί αυτών, έπεσαν με τα μούτρα στην ΠΑΕ, επιδόθηκαν σε μεταγραφές και αδιαφανείς οικονομικές συναλλαγές, έκαναν τον Πανιώνιο πολύ πιο μικρό σε όλα τα επίπεδα, έδιωξαν σχεδόν τους πάντες από κοντά από τον σύλλογο, ενώ ακόμα και το διοικητικό συμβούλιο του Ερασιτέχνη είναι διακοσμητικό, η διοίκηση δεν γίνεται από τους εκλεγμένους αλλά από μια μικρή ομάδα που κάνει ότι της καπνίσει. 

Αποκορύφωμα (κατά την γνώμη μου) της ασυδοσίας του τρόπου της διοίκησης του Πανιωνίου, είναι πως δεν έχει γίνει ούτε καν η ετήσια (υποχρεωτική κατά τον νόμο και το καταστατικό) Γενική Συνέλευση του Ερασιτέχνη για τον οικονομικό απολογισμό και τον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς. Δεν ξέρω εάν καταλαβαίνει κανένας την σημασία της μη πραγματοποίησης αυτής της Συνέλευσης, ο σύλλογος μας βρίσκεται στα όρια της ανάκλησης της άδειας λειτουργίας του από τις ενέργειες και τις παραλήψεις της διοίκησης του.

Δεν αναφέρομαι στην ουσία των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, για τα οποία η διοίκηση είναι προφανώς ανίκανη να βρει λύσεις, αλλά ακόμα και στα πιο απλά, στα τυπικά, ακόμα και εκεί υπάρχει προφανής αδυναμία και απροθυμία να τηρηθεί η στοιχειώδης νομιμότητα.

Ψάχνει η διοίκηση αυτή για εχθρούς που στοχεύουν στην δημιουργία τεχνητής κρίσης. Κάποιοι ψάχνουν για εχθρούς σε όσους κάνουν κριτική. Δεν βλέπουν τα χάλια τους, τις αδυναμίες και τις ανικανότητες τους (που αν μη τι άλλο είναι τουλάχιστον ύποπτα όλα αυτά), προσπαθούν να ανακαλύψουν εχθρούς για να κρύψουν τα χάλια τους, να αποσπάσουν την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα και να ασχοληθούν με το κυνήγι ανεμόμυλων. 

Εάν λοιπόν χρειάζεστε εχθρούς, εγώ ευχαρίστως δέχομαι να με θεωρείτε έναν  εξ αυτών. Δεν θα μπορούσα να είμαι φίλος σε ανθρώπους που παρανομούν συστηματικά, που δεν σέβονται το καταστατικό και τις νόμιμες διαδικασίες, δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι στο πλευρό ανθρώπων που εκμεταλλεύονται και εξαπατούν εργαζόμενους, που τους βάζουν να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται, που υπόκεινται καθημερινούς εκβιασμούς και πιέσεις. 

Παρακαλώ να μου υποβάλλεται μηνύσεις, και να στραφείτε εναντίον μου με κάθε ένδικο μέσο, γιατί σας θεωρώ λαμόγια. Ο Πανιώνιος βρίσκεται σε κρίση, βρίσκεται σε διάλυση, οι διοικούντες τον κάνουν πιο μικρό από ποτέ στην ιστορία του, και όσοι αγαπάνε αυτόν τον σύλλογο παρακολουθούν απαθείς και αδιάφοροι. Εγώ δεν μπορώ να μην ενοχλούμαι και να μην διαμαρτύρομαι γι αυτά. Όποιος ενοχλείται από όσα λέω, να μου κάνει μήνυση, τα στοιχεία μου είναι γνωστά.

Όποιος είναι σκεπτόμενος και ενοχλείται από την υφιστάμενη κατάσταση, να πιέσει κι αυτός με κάθε τρόπο, να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Δεν μπορούμε να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την διάλυση του Πανιωνίου. Το πρόβλημα δεν είναι στα πρόσωπα που απομακρύνθηκαν, ούτε στα πρόσωπα που επιλέχτηκαν να τους αντικαταστήσουν. Το πρόβλημα είναι στον τρόπο που διοικείται ο σύλλογος και που παίρνονται οι αποφάσεις, εκεί είναι η πραγματική κρίση. Στερούνται της στοιχειώδους νομιμότητας οι αποφάσεις, ακόμα κι αν κάποιες εξ αυτών ενδεχομένως είναι στην σωστή κατεύθυνση. 

Η κριτική μου είναι ξεκάθαρη και δεν επιδέχεται παρερμηνείας. Όπως είπα και πριν, στην διάθεση σας κύριοι της διοίκησης για κάθε ένδικο μέσο εναντίον μου.