--------------------------------------------------------------------------------
μετά το 0-3 στην Βρέμη (που δεν το είδα γιατί ήμουνα απών...), μπήκε ο ΠΑΟ στο Μεάτσα, στήθηκε σαν Πανιώνιος της Ευρώπης, κι αφού γλύτωσε από τον Ιμπραϊμοβιτς, και αφού κατάφερε στην σύγχιση να πετύχει ένα γκολ μετά από ένα κόρνερ, στις ελάχιστες φορές που πέρασε την σέντρα, εν συνεχεία με ηρωική προσπάθεια και με μαζική άμυνα που μου θύμισε τον Πανιώνιο όταν προσπαθεί να σώσει ένα πολύτιμο αποτέλεσμα, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πετύχει μια εκπληκτική νίκη, 0-1 σε μια τέτοια Ίντερ δεν είναι λίγο, μπράβο!!! Εμείς εκτός από την ατυχία, έχουμε να παλέψουμε και με τους διαιτητές, χθες ο ΠΑΟ είχε τύχη και μια σωστή διαιτησία.
Τέτοια αποτελέσματα και τέτοιοι αγώνες με κάνουν να αισθάνομαι μια χαρά που είμαι Πανιώνιος, γιατί εμείς τέτοιες χαρές παίρνουμε αρκετές φορές τον χρόνο, ενώ εσείς 1-2 φορές κάθε 3 χρόνια!!! Εμείς ξέρουμε τι είμαστε, ενώ οι Βάζελοι νομίζετε πως είσαστε μεγάλη ομάδα.
Και πάλι συγχαρητήρια. Μεγάλη Ευρωπαϊκή ομάδα έχετε μόνο στο μπάσκετ, στο ποδόσφαιρο είσαστε πολύ μικροί, και όποτε κάνετε μια μικρή ή μεγαλύτερη υπέρβαση, τότε σας αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια.
Την Κυριακή, εαν καταφέρουμε να κερδίσουμε τον Γαύρο μέσα στο Καραϊσκάκη, θα χαρώ κι εγώ, σαν τον Ευρωπέο Παναθηναϊκό!!!
Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου