Παρακολούθησα το παιχνίδι του Άρη με την Αοιύστρα Βιένης, και μελαγχόλησα. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν σαφές πως η Αυστριακή ομάδα είχε καλύτερη φυσική κατάσταση, ήταν πιο έτοιμη, έχασε ευκαιρίες, είχε δοκάρι, γενικά το 0-0 την αδικεί, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο, παρά τα προβλήματα του ο Άρης κατάφερε να ελέγξει το παιχνίδι, να φτιάξει κι αυτός τις ευκαιρίες του, να έχει κι αυτός ένα δοκάρι, και η επιμονή του μέχρι το τέλος, έφερε το γκολ στις καθυστερήσεις. Ηγέτης του Άρη, για πολλοστή φορά ο Κόκε.
Μελαγχόλησα γιατί πέρυσι, αυτήν την ομάδα έπρεπε να την έχουμε νικήσει άνετα, μέσα στο Βικελίδης, και να είμαστε εμείς στην θέση του, σαν κυπελλούχοι Ελλάδος.
Την Αούστρια που την είχαμε νικήσει στην έδρα της, με το γκολ στο 90 του Μαϊστόροβιτς (μετά από 22 τελικές προσπάθειες, έναντι 9 της Αούστρια), επί Λίνεν. Να δούμε πότε θα ξαναζήσουμε εμείς τέτοιες στιγμές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου